orası yol. yanında, yeşilleklere ağaçların yanına gitmenin uygun olmadığını ifade eden tel parçacıkları var. o tel parçacıklarının önünde ise iki kedi var. birisi sonbahar, birisi kış... evet fotoğraf sadece o anı almış. şuanda biri yiyor diğeri bakıyor diye düşünüyor insan dimi? ama öyle değil. 'fotoğraflarda yalan söyler çünkü zaman durmaz' o kıtır mama diye adlandırdığım petshoplarda satılan evcil hayvanlara yönelik olan berbat kokulu ( ki insanların cips dedikleri şey neyse bu da onun gibi bişey) yicek mitsi'nin. evden çıkarken anneme mitsinin mamasını sokaktaki hayavanlara vericeğimi söyledim o da vermememi başka maması olmadığını söylemişti. verdim tabii. herneyse sonbahar isimli kediş mamayı yedikten sonra biraz diğer kediyede bırakıyor ve gidiyor. kalan mamayı kar beyazlığındaki kış ismini verdiğim kedi yiyor ve o da gidiyor. bidaha karşılaştılar mı bilmiyorum ama eminim bu olaydan sonra kendimden utandım.o bir hayvan. ben bir insanım. acaba dedim acaba ben onun yaptığını yapar mıydım. eğer şimdiye dek yapmadıysam şimdiden sonra yapmayı dilerim. bana bu fikirleri kazandırdığınız için size teşekkür ediyorum sevgili kedicikler. insanlardan daha insaflısınız. bazen derin bir yeis duysamda sanırım sizden daha öğrenicek çok şeyim var. ve son olarak zeki olduğunuz kadar şekersinizde:) umarım karşılaşırız yine..